Usulüne uygun yapılmayan arabuluculuk faaliyetlerinin geçerliliği üzerine hazırlanan bu makalede, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin 2019/3698 E. ve 2019/13044 K. sayılı kararı incelenerek, tarafsızlık ve serbest irade ilkelerinin önemi vurgulanmaktadır.

Arabuluculuk faaliyeti iş hukukunda önemli bir dava şartı olarak düzenlenmiştir. 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 3/2. maddesi, işçilik alacaklarına dair açılan davalarda, davacının arabuluculuk sürecine katıldığını ve anlaşma sağlanamadığını gösteren son tutanağı dava dilekçesine eklemesi gerektiğini vurgular. Bu tutanağın aslının ya da arabulucu tarafından onaylanmış bir suretinin dava dosyasına sunulması gereklidir. Ancak uygulamada, bu belgenin

Arabuluculuk, iş ve ticaret uyuşmazlıklarında taraflar arasında barışçıl bir çözüm mekanizması sunmaktadır. Ancak taraflarca düzenlenen anlaşma belgelerinin hukuki geçerliliği ve icra kabiliyeti, bu süreçte kritik bir role sahiptir. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin 11.04.2018 tarihli ve 2015/15597 Esas, 2018/8359 Karar sayılı kararı, iş hukukunda arabuluculuk süreci sonunda düzenlenen anlaşma belgelerinin geçerliliğini ve icra edilebilirliğini tartışan önemli

2017 yılında kabul edilen 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu ile 01.01.2018 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere hayatımıza giren iş uyuşmazlıklarında dava şartı olarak zorunlu arabuluculuk uygulamasında epey bir süre geride kaldı. Bu düzenlemeye başlangıçta karşı çıkan pek çok kişinin ortak noktası, ekonomik ve sosyal olarak güçsüz konumdaki çalışanların haklarına ulaşma süreçlerini daha da uzatacak bir